عید سعید غدیر خم ( مدح علی علیه السلام )
فـردوس به صحرای کویــرآمـده امروز یـا بـا نفس صــبح عبــیــر آمــده امروز فـرمــان ز خــداوند غـــدیر آمده امروز پـــیغمــبر اســلام بـــشیــر آمـده امروز عـــید است ولی عیـد غدیر آمده امـروز حــیـدر بــه همه خلـق امیر آمده امـروز اصـحــاب، رس رود ارس را بـگذارید در عــیـد عــلی دل بـه مــحمد بـسپاریـد عیــد است ولی عید خـداونـد قـدیـراست عیدی است که پیغمبراسـلام بـشیـراست عیدی است که حیدربه همـه خلق امـیر است عیدی است که برجان عـدو نار سعیراست ایــن عیــد نه نوروز، نه مرداد، نه تیـراست ایـن عید غدیر است غدیر اسـت غدیـر است حــق اسـت کـه از پـاره دل گل بفـشانید تــا عیــدی خــود را ز مــحمـد بـستانید عـیدی که ز معبـود رضایـت شده کامل انــوار جــهانــگیـر هــدایـت شـده کامل از سـوی خدا لطف وعنـایت شده کـامل بــا نــطـق نبی امر وصـایت شـده کامل آئــین پــیــمــبر بــه نــهایــت شده کامل ابــلاغ رســـالــت بــه ولایت شده کامل جــبریـــل دل از خــواجـه عالم بــرباید بــا نــغـمــه اکــلمت لــکــم دیــنکــم آید حــکـــم آمــده از خــالـق دادار، مـحــمد ابــلاغ کــن از لــعـل گــهربــار، محـمد ای دست خــداونــد تــو را یار، مـحــمد بــرگـیــر عنــان نـاقه نــگهدار، مـحـمد مگـذار رود قــافــله مــگــذار، مــحــمد فـــریــاد ز اعــمـاق وجــود آر، محـمد اعلام کن ایــن حکم خداوند غدیر است بعد از تو عــلی بر همه خلق امـیراست او شــیر خــدا فــاتــح پــــیکـار تو بوده جان بر کف و پیوسته خریــدار تو بوده در غـزوۀ احـزاب و احد یــار تـو بوده در حــمــلــۀ اشــرار طـرفــدار تو بوده در غارِ حرا شمع شمع شب تار تو بوده شــمــشــیر تــو و خـالــق دادار تو بوده این است که یک لحظه تو را ترک نگفته این است که درموج خطر جای تو خفته ظهر است وهوا شعله، زمین گرم، خدا را بــینید هــمـه تـابش خــورشید و فضا را آورده بــه یــاد هــــمـگـان روز جزا را بــگشوده پــیــمبــر دو لـب روح فزا را یــکــبــاره نــدا داد هــمــــه قـافله ها را نــه قــافـله هـا خلق زمیـن را و سما را حجاج نه، عـالم شده ســر تا بقـدم گوش با نـــطق دل آرای مـحـمد همه خاموش منبر ز جهاز شــتـــران حــکــم ز داور دانــنــده و گــویــنـدۀ آن حــکـم پیـمـبـر عــنوان ســخن رهــبری ســـاقـی کـوثر شــمشــیر نــبی شــیر خــدا فـــاتح خیبر کــای خلـق بــدانید همه تا صــف محشر از ابیض و از اسود و از اصفر و احمر هرکس که منم بر وی و بر نفس وی اولا او راســت عــلی ابــن عمم رهبـر مولا این دست قدیراست قدیراست قدیـراست بر خلق بشیراست بشیراست بشیــراست پیوسته نـذیر است نذیر است نذیــراست خورشید منیراست منیراست منـیر است دانا وبصیراست بصیراست بصیـراست تا حشر امیر است امیر است امیـراست این حج وزکوه است وصلوه است صیـام است تا حشر امام است امام است امـام است این است که بردوزخ وبر نارقسیم است این است که تاحشر زعیم است زعیم است این برهمه اسرار،علیم است علیـم است ایــن آیــت عـظمای خداوند عظـیم است این است که مهرش همه جنات نـعیم است این است که بغضش شرر نار جحیم است ایــن اســت کــه از نـار؛ بشـر را برهاند در حــشــر شــمــا را بــه محمّد برساند ای مــردم عــالــم بــه علی روی بیارید بر خــاک عــلی چـهره طـاعت بگذارید بــر صفــحۀ دل نام علـی را بـنگــاریـد میراث نبــی را بــه وصــیـّش بــسپارید غـیـر از عـلـی و آل عـلی دل نـسـپـاریـد بــا دســت علی، دست خـدا را بفـشارید این نصّ کلام الله واین قـــول رسول است بـا مـهر علی طاعت کونــین قبول است این جـان نبی اصل نبی دست اله اســت بی دوستیش هرچه ثواب است گناه اسـت در حشر تباه است تبــاه است تباه اسـت این است که برلشگردین میر سپاه است این است که برخلق پناه است پناه اسـت قــرآن و خــداوند گواه است گواه اسـت کــامــروز زمــعبـود عـنایت شده کـامل تــوحیــد و نــبوت بـه ولایت شده کـامل این است امیری که خدا خـوانده امیـرش این است وزیری که نبی خوانده وزیـرش این است بشیری که رسل بوده بشیـرش این است بصیری که خرد خوانده بصیرش این است بزرگی که بزرگیست حقیـرش این است صراطی که نجات است مسیرش بــودنــد عــلــی دوســت اگرمردم عـالم بــالله قــسم خـلــق نــمـی گــشت جــهنم سرچـشمۀ لطف و کـرم وجودعلـی بود از روز ازل شــاهــد و مشهودعلی بـود بر لوح و قلم مقصد و مقصود علی بود در ارض و سما عابد و معبود علی بود بر خیل ملک سـاجد و مسجود علی بود تا هــست عــلی باشد و تا بود علـی بود مــردم، عـــلی و آل عـلی مشعل نـورند بی نور عـلی مــردم عــالم هـمه کـورند ما غیر علی در دو جهان یــار نـــداریم داریم علی را بــه کــســی کــار نـداریم بــا دشــمن او جــز ســر پـیکار نـداریم بیم از ستم و طــعنــه ی اغــیار نـداریم جـز دوســتــی حــیــدر کــرّار نـــداریم بــی او هــمـه هــیچیم و خریدار نداریم روزی کــه ســرشتند به عالم گـل ما را دادند هــمــان لـحظه به حیـدر دل ما را ای هــمــدم مــا پیــش تـــر از آمـدن ما ای مُـهــر تــولای تــو نــقـش کـــفـن ما بــا مِــهر تـو حق روح دمـیـده به تن ما بــا حّــب تــو جان باز رود از بــدن ما روزی که زبان یافت توان دردهـــن ما شـــد نــام دل آرای تــو اول ســخـن مـا (میثم) نـه، همه شـفـیـتـۀ دار تو هستند خـــاک قـــدم مـــیـــثم تـــمار تـو هستند |